Για να ξεπεραστούν οι προκλήσεις και τα προβλήματα που οφείλονται στη «σύγχρονη γεωργία», οι πολιτικές και επιστημονικές κοινότητες συνεχίζουν να εξετάζουν νέους τρόπους αειφόρου γεωργίας. Η προσέγγιση σκέψης ολόκληρου του συστήματος της αναγεννητικής γεωργίας μπορεί να θεωρηθεί ως μετατόπιση παραδείγματος στη γεωργική σφαίρα και θα οδηγήσει στην ανάπτυξη ενός θεμελιωδώς διαφορετικού μοντέλου γεωργίας που θα βασίζεται στη διαφοροποίηση αγροκτημάτων και τοπίων για την επίτευξη επίσης πολλών από τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης (SDGs).
Για μερικά χρόνια, το θέμα αντιμετωπίζεται ενεργά από ΜΚΟ εκτός Ευρώπης όπως η Regeneration International, το Ινστιτούτο Rodale, η Holistic Management International και άλλες καθιερωμένες ή πρόσφατα δημιουργημένες εναλλακτικές «δεξαμενές σκέψης» σε ένα νέο κίνημα – Αναγεννητικής Γεωργίας, που έχει ως στόχο να αναπληρώσει τους εκμεταλλευόμενους πόρους, να δημιουργήσει και να αναγεννηθεί.
Η Αναγεννητική Γεωργία έχει μικρή απήχηση στην Ευρώπη, αλλά η ευαισθητοποίηση αυξάνεται και ο τρόπος με τον οποίο διαδίδεται αυτή η γνώση είναι μέσω τοπικών πρωτοβουλιών, λίγων αγροτών και μικρών περιφερειακών έως διεθνών δικτύων. Στην πολιτική, έχουν γίνει ορισμένες ενθαρρυντικές ανακοινώσεις σχετικά με την υποστήριξη νέων τρόπων παραγωγής στη γεωργία.
Ωστόσο, εκτός της βιολογικής γεωργίας, κανένα συγκεκριμένο πλαίσιο πολιτικής δεν υποστηρίζει «καινοτόμες» πρακτικές όπως η Αναγεννητική Γεωργία. Εκτός αυτής της νέας σκηνής, το ακατάλληλο περιεχόμενο για την Αναγεννητική Γεωργία και / ή την Περμακουτλούρα δεν διδάσκεται από μόνη της (ως ξεχωριστό, διακεκριμένο) μάθημα σε τακτικά (ανώτερα) εκπαιδευτικά προγράμματα όπως οι προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στη γεωργία, στην επαγγελματική κατάρτιση (ΕΕΚ), σε πανεπιστήμια και σχολεία σε χώρες εταίρους του έργου.
